Τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν διαχείριση της διατροφής των παιδιών.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως επιστήμονα αναφέρεται ότι τα ελληνόπουλα είναι τα «πλέον παχύσαρκα παιδιά την Ευρώπη!».

Αυτό είναι φυσικά εν μέρει αλήθεια με δεδομένο ότι πράγματι τα παιδιά από την Ελλάδα κατέχουν μία από τις υψηλότερες θέσεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια κατάταξη της παιδικής παχυσαρκίας.

Το γεγονός αυτό σκιαγραφεί εδώ και χρόνια μία ζοφερή πραγματικότητα για μία χώρα κι ένα λαό που αν μη τι άλλο δίδαξε τις αρχές τις διατροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Θέλεις η κακή («δυτικοποιημένη») διατροφή που σήμερα ακολουθούν τα παιδιά, θέλεις το λεγόμενο «κατοχικό σύνδρομο» των γονέων και των παππούδων, θέλεις η καθιστική ζωή και οι ατελείωτες ώρες που δαπανούν τα παιδιά μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στην τηλεόραση, αλλά και οι αυξημένες σχολικές τους υποχρεώσεις που δεν τους επιτρέπουν να διαθέτουν χρόνο για παιχνίδι, δημιουργούν όλες εκείνες τις συνθήκες που ευνοούν την ανεξέλεγκτη αύξηση του σωματικού τους βάρους.

Με δεδομένο ότι προέρχομαι από μία γενιά που ως παιδιά διαθέταμε αρκετό χρόνο για παιχνίδι στις διάφορες αλάνες τις Αθήνας, διαπιστώνω με οδύνη τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα που διέπει τον παιδικό τρόπο ζωής.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι “Γιατί τα παιδιά μας παχαίνουν;” και πιο είναι πραγματικά το μέλλον των σημερινών παιδιών, αναφορικά με το σωματικό τους βάρους στην ενήλικη ζωή.

Ο λόγος είναι απλός: ένα υπέρβαρο ή/και παχύσαρκο παιδί αποτελεί κατά κανόνα έναν παχύσαρκο και «προβληματικό» ενήλικο.

Εάν η δική μου η γενιά (40-50άρηδες) σιγά – σιγά αναπτύσσει παχυσαρκία με την πάροδο της ηλικίας, αν και προέρχεται από ένα περιβάλλον παιδικών χρόνων με βιώματα αυξημένης φυσικής δραστηριότητας, τι θα συμβεί με τα σημερινά παιδιά που μαθαίνουν από μικρά σε έναν απόλυτα καθιστικό τρόπο ζωής;

Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο αν σκεφτεί κανείς ότι πολλά από αυτά θα διαθέτουν «επιβαρημένα» γονίδια παχυσαρκίας, τα οποία θα τους τα έχουν μεταφέρει οι ίδιοι οι γονείς τους.

Πράγματι στην Ελλάδα του ’60 πολλοί λίγοι ενήλικες ήταν αυτοί που έφεραν το πρόβλημα της παχυσαρκίας.

Επομένως ήταν πολύ δύσκολο να μεταφερθούν «γονίδια παχυσαρκίας» στους απογόνους τους. Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλο και περισσότεροι ενήλικες ανέπτυξαν παχυσαρκία και όπως είναι φυσικό μεταφέρουν τα «προβληματικά» γονίδια στα παιδιά τους.

Με το σκεπτικό αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι δραματικές διαστάσεις που λαμβάνει το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα οφείλονται σε πολυπαραγοντικά αίτια τόσο γενετικά, όσο και περιβαλλοντικά (συνήθεις διατροφής, τρόπος ζωής κλπ).

Η παιδική παχυσαρκία απειλεί τον ελληνικό πληθυσμό και αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί άμεση λύση εδώ και τώρα. Εμείς πρώτοι ως γονείς ας δώσουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας υιοθετώντας στην καθημερινότητα μας τους κανόνες της σωστής διατροφής.

Γιατί «λόγω… διατροφής» έχουμε μία καλύτερη υγεία, αλλά και «λόγω… διατροφής», τρώμε σωστά, ζούμε καλύτερα!

Συντάκτης: Δρος Δημήτρης Γρηγοράκης

Προτεινόμενο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Επιμόρφωσης